Laat voor het eten

Niet alle dolers zijn de weg kwijt

Het avontuur van de Vogezen

| Geen reacties

Op weg naar de Col du Donon.

Een kort bericht, beste lezers. De bespiegelingen hebben me niet losgelaten, zeker niet in deze Kerstdagen, maar ik heb niet de rust gehad ze op te schrijven. Daarom ik elk geval: dag 6 van de tocht naar Rome staat erop. De dag van Gondrexange naar Turckheim, een dag met het avontuur van de Vogezen.

Heel even dan. De Kerstdagen sturen m’n gedachten alle kanten op. Ik zie met verbazing dat mensen Kerstavond vieren met kadootjes onder de kerstboom. Ik had me er iets bij voor kunnen stellen als ik Zweed was geweest en Julafton had gevierd. Of als Brit, op Christmas Eve. Als Nederlander ken ik de kerstman, die onbekende, dikkige en enigszins morsige man, alleen als Santa Claus die uiteindelijk teruggaat op de Britse Father Christmas en onze eigen Sinterklaas. Van suikerzoete kerstfilms waarin alles goed komt terwijl je zelfs als kind al weet dat de wereld niet zo eenvoudig in elkaar zit. We nemen het over en zeggen het na.

Mijn Kerst was de grote groene, naar hars ruikende spar in de kerk. Het koor dat meerstemmig Stille Nacht zong, waarbij ik me buiten in de sneeuw waande, in een onbestemd droevig en toch zo mooi en indrukwekkend land:

Stille nacht, heilige nacht,
Alles slaapt, sluimert zacht.
Eenzaam waakt het hoogheilige paar,
Lieflijk Kindje met goud in het haar,
Sluimert in hemelse rust
Sluimert in hemelse rust.

Kerst zijn de herders die bij terugkeer in hun schapenstal plotseling een stel met een kind vonden. Een kind waar, zo voelden ze, iets mee was. Kerst is heel erg van m’n jeugd, van dichtbij, van de liefde van m’n ouders. Van groen en van licht in de donkerte, van mededogen en hoop in de kilte. Die man met z’n rode jas, hij bedoelt het vast niet slecht, maar ik ken ‘m niet en met Kerst heb ik liever niet dat hij in de weg loopt.

Ik ben het deels verloren, die geur van groen en het Kerstlicht in de duisternis. Ik ben het aan het zoeken, maar vind er alleen stukjes van. In de verlichte ster van Bethlehem voor ons raam, de kerststal uit m’n jeugd onder onze boom. Maria met haar blauwe mantel, Jozef die niet lijkt te weten wat ‘m overkomt, een baby die iets met de wereld zal doen. Een kerstverhaal zou ik schrijven, het zit in m’n hoofd, maar het is nog niet uit m’n toetsenbord gekomen. Ik zoek die Kerst, vastbesloten om het te vinden. Dat licht, die warmte, de Stille Nacht waarin je iets ontdekt, op een onverwacht moment, dat invloed op je leven heeft. Ik wens je die ontdekking toe, het vinden van dat moment, in die stille nacht. Ik wens je de Kerst toe, vanavond en de komende kerstvakantiedagen, waarnaar ik op zoek ben.

Tot snel weer.

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.