
Langs de Weser.
Het verhaal van m’n fietstocht naar Berlijn, afgelopen oktober, gaat verder en verder naar de stad aan de Spree. Dag 5, van Nieheim naar Bad Gandersheim, staat er nu op. Ik ben gestopt bij het glas Weizen, maar er komt dit weekend nog een klein staartje. Terwijl ik het schreef dacht ik ‘dat ik het ondertussen niet ontzettend zat was, alle regen en grijze luchten’. Van de vijf dagen die ik nu heb beschreven heb ik op alle vijf regen op m’n dak gehad en komt het woord ‘grijs’ elke dag meerdere keren voor, in meerdere tinten. Dag vijf was daarvan het summum. Ik heb een enkel streepje blauwe lucht gezien en dat was het. Dag vijf was bovendien wat route betreft de minste, dat vond ik toen, dat vind ik nog steeds. In elk geval de tweede helft. En toch heb ik het naar m’n zin gehad. Want er zijn onderweg altijd mensen met mooie verhalen, er zijn altijd gesprekken waarvan ik iets meeneem, en er is altijd dat land, dat buiten, dat er ligt om ontdekt te worden. In de zon of in de regen. Op dag vijf voornamelijk in de regen.
Komende vrijdag zal het even stil blijven, maar in de week erna gaat het verhaal weer verder. Op de fiets via de R1 naar Berlijn. The best has yet to come. Tot dan.