Laat voor het eten

Niet alle dolers zijn de weg kwijt

De Zwitserland-traverse

| 2 reacties

Sequoia bij Fisibach.

In het verhaal van m’n tocht naar Rome ben ik bijna aan het eind van m’n Zwitserse west-oost traverse. Die deed ik op dag 8, die nu te lezen is.

Een heel andere dag dan de voorgaande, alweer. Het weer zat mee, het terrein deed niet al te gek (hoewel ik, ontdekte ik bij het opslaan van de rit, toch nog ruim 1100 hoogtemeters heb gemaakt), maar de rivieren deden wel gek. Een dag met improvisaties en omwegen. Maar alles kwam goed, ik vond een mooie plek om de dag af te sluiten met een pan noedels en een beker merlot. Inderdaad, dan weet je dat er uiteindelijk niet zoveel mis ging. Ik houd de vaart erin, dag 9 is in de maak.

Tot nader!

2 reacties

  1. Per toeval kwam ik op je site. Ik zocht info over de noordkaap. En ben blijven hangen in je verhalen! Heel inspirerend om te lezen. Je schrijft met veel passie. Ik herken veel in je verhalen, ik vind diezelfde vrijheid terug in het hardlopen. Helaas kon ik daar minder ver mee dan op de fiets! Wie weet verander ik het onderstel nog eens! 😉 veel succes met mooie herinneringen maken en verhalen schrijven!

    • Bedankt Diana, je reactie doet me goed. Toen ik vanmorgen het NRC las, was dat een lange litanie van vervelende dingen. Dan helpt het me om te weten dat er daarbuiten een wereld is die zo mooi is als je haar op twee wielen (of hardlopend) ontdekt. Mensen inspireren is wat me ten diepste drijft, het geluk uitdragen dat daarbuiten zomaar ligt. Een bos, een rivier, de zon ’s morgens bij het opstaan, een vos die komt kijken. Die laten elkaar zijn en die heten me welkom. Die wereld verdient andere verhalen dan wat ik in het nieuws lees. Nogmaals bedankt, ik ga weer schrijven (en fietsen). Groet!

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.