Laat voor het eten

Niet alle dolers zijn de weg kwijt

Een kast op zolder, een spel van licht en hoogte

| Geen reacties

Het beschrijven van de reis naar Nepal heeft soms iets weg van een ontdekkingstocht op een zolder waar je al twintig jaar niet meer bent geweest. Dierbare voorwerpen die achter kastdeuren verschijnen en die prachtige herinneringen bovenbrengen. Dingen waar je al jaren niet meer aan gedacht hebt en die er plotseling weer zijn. Die in die kast verdwenen omdat je een tijdlang met heel andere dingen bezig was. Luiers, liedjes uit Sesamstraat, Palmpasen-stokken, helpen bij het pepernoten bakken.

Die cocon van een gezin met jonge kinderen waarin iedere nieuwe ouder de eerste jaren verdwijnt is er niet meer. Dus heb ik tijd voor die zolder. En kwam uit een van de kasten de trek rondom de Annapurna’s in Nepal tevoorschijn. Toen ik het dunne laagje stof wegblies, waren de kleuren nog sprankelend. Op Google Maps bleken Tal, Pisang, Manang en Muktinath nog te bestaan. De Annapurna’s liggen er nog, hetzelfde wandelpad wordt nog jaarlijks door honderden trekkers gelopen.

Die kast is onze fietstocht naar Nepal. In Goumenissa aangekomen, bij Tania, spraken we over die trek. Het verhaal was er al, ooit eens gepubliceerd in een outdoorblad. Ook de dia-scans hadden de tijd glansrijk doorstaan. Daarom even een uitstapje naar Nepal. In Kathmandu stap ik met een aantal vrienden in de bus die ons naar Dumre en Besi Sahar zal brengen. Daar begint een tocht van drie weken. Warmte wordt sneeuw, boomwortels worden keien, laag wordt hoog. Langs achtduizenders en over de Thorung La, 5416 meter. Ik ben er weer. Hier te lezen.

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.